Συγγραφέας του 24
Το καλοκαίρι του ’89 στο Κιάτο, όλες οι μέρες ήταν χάλια. Εκείνη η Παρασκευή, όμως, ήταν η χειρότερη. Η μητέρα είχε ξυπνήσει με νεύρα. Καθόταν στον καναπέ κι έπινε τον καφέ της με κοφτές γουλιές. Εγώ απέναντι, στη σπασμένη πολυθρόνα, ξεφύλλιζα ένα χιλιοδιαβασμένο Μπλεκ. Είχε πάει μεσημέρι όταν τη ρώτησα πότε θα πάμε στη θάλασσα.… Continue reading Οταν παντρευτούμε, δεν θα τσακωνόμαστε ποτέ
Γράμμα σ’ έναν (λογοτεχνικό) ήρωα Ανθρωποι της γραφής (ποιητές, πεζογράφοι, κριτικοί, πανεπιστημιακοί) στέλνουν γράμμα στον αγαπημένο λογοτεχνικό τους ήρωα. Σύντομα επιστολικά κείμενα, διακειμενικά παίγνια, μεταιχμιακές αφηγήσεις στην κόψη επινοημένης πραγματικότητας και μυθοπλαστικής οικειότητας. Γεια σου φίλε, Πάνε χρόνια από την τελευταία μας συνάντηση. Πολλά χρόνια. Εγώ μεγάλωσα, εσύ αγέραστος. Τότε όμως ήμασταν περίπου συνομήλικοι. Είχα… Continue reading Τίποτα πια δεν έχει νόημα – Γράμμα σ’ έναν (λογοτεχνικό) ήρωα
Μου ζήτησαν από την Καθημερινή να γράψω για μια Κυριακή. Και αποφάσισα να γράψω για την πρώτη μου. Δάγκωσε το μάγουλό της από μέσα. Για να μην πονάει. «Πονάς;» ρώτησε ο γιατρός, λες και διάβασε τη σκέψη της. Δεν χρειαζόταν. Ο πόνος ήταν τόσο έντονος, τόσο διαβρωτικός, που αλλοίωνε τα χαρακτηριστικά της. «Δεν πονάς;» επέμεινε.… Continue reading Πονάω
Διήγημα του Γιάννη Γορανίτη, μία από τις συμμετοχές που κέρδισαν τιμητικό έπαινο στον διαγωνισμό «Δείπνο» του diavasame.gr (Δεκέμβριος 2014). Πιασμένος απ’ τα μαλλιά της Αφροδίτης Ήταν άβολο για όλους. Και για ’μένα που έτρωγα ολομόναχος και για ’κείνους που με παρακολουθούσαν. Το τραπέζι είχε μόλις στρωθεί –τρόπος του λέγειν δηλαδή, καθώς πάνω στο πλαστικό τραπεζομάντιλο… Continue reading Πιασμένος απ’ τα μαλλιά της Αφροδίτης
24 στιγμιότυπα, 24 καρέ, 24 στάσεις, όσες και σε ένα φωτογραφικό φιλμ. Όσες και οι στάσεις του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου της Αθήνας.
Γιάννης Γορανίτης 