Στο Βήμα της Κυριακής του Πάσχα 28 Απριλίου δημοσιεύτηκε το αφιέρωμα «Στιγμές από ένα Πάσχα», με μικροδιηγήματα των Μυρσίνης Γκανά, Γιάννη Γορανίτη, Δημήτρη Μεσορράχη, Βασιλικής Πέτσα, Θανάση Σταμούλη, Ούρσουλας Φωσκόλου.
Η δική μου συνεισφορά έχει τίτλο «Το Πάσχα που έβρεχε μπεκερέλ». Όλα τα διηγήματα στο site του Βήματος.
Το Πάσχα που έβρεχε μπεκερέλ
Κυριακή των Βαΐων: Λίγο πριν κλείσω τα δέκα. Λίγο μετά την έκρηξη στον αντιδραστήρα 4 του πυρηνικού σταθμού του Τσερνόμπιλ. Ιδέα δεν είχαμε. Ετοιμαζόμασταν για την κηδεία του παππού. Πριν καν πεθάνει. Η μαμά μιλάει στο τηλέφωνο. Όλο μιλάει κι όλο κλαίει. «Γίνονται κηδείες τη Μεγάλη εβδομάδα;», ρωτάει. Ιδέα δεν έχω.
Μ. Δευτέρα: Φεύγουμε όπως όπως για το χωριό. Όταν φτάνουμε, ο ξαπλωμένος παππούς τρεμοπαίζει τα βλέφαρα, σαν να θέλει να μας στείλει κάποιο μήνυμα. Το ραδιενεργό σύννεφο απλώνεται πάνω απ’ την Ευρώπη. Ακόμη δεν έχουμε ιδέα.
Μ. Τρίτη: Βαριόμαστε και νηστεύουμε. Ο παππούς ζητάει –και τρώει– ψαρόσουπα.
Μ. Τετάρτη: Το νέφος φτάνει στα μέρη μας. Το λέει και η τηλεόραση. «Όποιος βγει έξω, πέθανε» δηλώνει η μαμά, και κάνει ότι κόβει τον λαιμό της με το δάχτυλο. Ο παππούς τα ίδια.
Μ. Πέμπτη: Κι εμείς τα ίδια. Οι μικροί επιτραπέζια στο σαλόνι.Οι μεγάλοι στην κουζίνα με κούτες Νουνού, σακιά με ρύζι, και κονσέρβες με σκουμπρί. Ιδέα δεν έχω τι είναι το σκουμπρί. Και χοντρά μακαρόνια. Τόσα που θα τρώμε παστίτσιο την υπόλοιπη ζωή μας. Αλλά δεν τρώμε. Νηστεύουμε.
Μ. Παρασκευή: Η μαμά απαγορεύει τον Επιτάφιο. «Έχει μπεκερέλ», λέει. Ιδέα δεν έχω τι είναι το μπεκερέλ. Οι φωνές του παππού μας ξυπνάνε μέσα στη νύχτα. Ιδέα δεν έχω τι λέει.
Μ. Σάββατο: Απαγορεύεταικι η Ανάσταση. Ανάβω τη λαμπάδα στο σαλόνι. Η φλόγα χρυσοκίτρινη, σαν τον παππού. Η μαμά τη σβήνει και με χαστουκίζει.
Κυριακή του Πάσχα: Ψήνουμε το αρνί στον φούρνο. Οι μεγάλοι καπνίζουν και πίνουν κοκκινέλι. Όταν σουρουπώνει, ο μπαμπάς ανοίγει το τρανζίστορ: «Βρέχει στη φτωχογειτονιά». Πάω να τσεκάρω τον παππού. Λέει με δυσκολία το όνομά μου. Στέκομαι κοντά του. Μου πιάνει το χέρι. «Τι μέρα είναι;» ψελλίζει. «Πάσχα». «Ωραία μέρα» λέει και κοιτάει το ταβάνι. Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του. Απ’ το σαλόνι ακούγεται «βρέχει και στην καρδιά μου». Έξω βρέχει Μπεκερέλ.
Κεντρική φωτογραφία: Νίκος Οικονομόπουλος, Πάτμος, Πάσχα 1989
Γιάννης Γορανίτης 